1 DECEMBER 2020, LAST MAN STANDING
1 December 2020. Vandaag is mijn moeder zes jaar dood. Wij zaten vroeger met vijven aan de ontbijttafel, vader, moeder en hun drie zonen. Ik ben de enige die nog leeft. Last man standing. Een zeer bijzondere gewaarwording, waar je zo af en toe bij stilstaat.
Een schrijver die niets meer van zich laat horen, blijft toch een schrijver. In zijn hoofd speelt hij nog met verhalen, columns, ideeën. Dat doe ik ook. Ik loop liever geen boekenzaak meer binnen, dat vind ik pijnlijk. Ik voel me namelijk nog steeds schrijver. Ik ga nu de draad weer een beetje oppakken. Met een eerste column over de absurde welvaart die sommigen ten deel valt ( Dromen zijn bedrog). Kijken hoe ver we gaan komen. Ideeën heb ik nog voldoende in ieder geval.
​
Ik ben nu zes weken verwijderd van mijn 63ste verjaardag en werk nog steeds in het onderwijs.
2018
Jachtig Leven verschijnt op 1 september 2018.
Iemand overtuigde me dat 400 pagina's voor een columnboek wel erg veel is. Zodoende bracht ik het terug naar 308 blz. Honderdenvijf teksten waarvan er zo'n veertig niet digitaal zijn verschenen. Die honderd pagina's heb ik alvast klaar voor de tweede editie.
Een journalist verlengt en verruimt je blik. Hij of zij fungeert als jouw ogen op
​
plaatsen waar jij niet kunt zijn. Dat probeer ik in Jachtig leven te verwezenlijken.
Ik heb het enige tijd jammer gevonden dat deze cover voor het boek niet mogelijk was vanwege een te lage resolutie van de foto. Dit idee had ik in de tijd dat ik nog 120 columns op het oog had voor het boek.
Interview in Brussel
Op 6 januari 2016 stuur ik een promotie e-mail naar Brusseltv en op 7 januari om 18.00 uur zit ik live in de uitzending. De mooiste ervaring in mijn auteurschap en niet in de laatste plaats door de supervriendelijke crew onder leiding van presentatrice Yasmina El Messaoudi.
In een week tijd gaan 300 000 mensen het filmpje van het interview bekijken. Zie de Linkpagina voor het interview.
Op Twitter: tvbrussel heeft geretweet
Yasmina El Messaoudi @Yasmina_em 8 jan.
Een Nederlandse thriller over Brussel, van een schat van een schrijver @NdeBeerauteur. Het gesprek op @tvbrussel: http://www.brusselnieuws.be/nl/video/tvbrussel/schrijver-nico-de-beer-heeft-nieuw-boek-uit-over-brussel-kruidtuin-sprak-mij-erg-aann …
Ferme stappen in strijd tegen mensenhandel
Brussel - 1 december 2015. 'Als er een markt is, dan volgt uitbuiting,’ dat is een van de conclusies getrokken op het zesde jaarlijkse International Symposium on Preventing Human Trafficking, dat op 1 december in Brussel is gehouden. Zes gastsprekers, allen op een of andere manier actief betrokken bij de bestrijding van mensenhandel, delen hun ervaringen.
Niet alleen de seksslavernij komt ter sprake, met opzienbarende uitspraken als: ‘Er is een toename van 30% in het aantal vrouwelijke mensenhandelaren; deze slachtoffers van gedwongen prostitutie worden ingezet als ‘recruiters’ met de belofte dat ze dan niet meer als seksslaaf hoeven te werken’. Exploitatie op de arbeidsmarkt speelt ook een rol, net als gedwongen huwelijken, gedwongen draagmoederschap en gedwongen bedelarij.
Mensenhandel is een proces, geen gewone misdaad. Slachtoffers zijn voornamelijk de zwakkeren: kinderen, armen en gehandicapten. Naar schatting zijn er wereldwijd 35 miljoen mensen het slachtoffer van een vorm van mensenhandel.
Vooral de arbeidsmarkt is een groot grijs gebied. Voor de handelaren: low risk, high profit! Ze worden moeilijk gepakt en als ze gepakt worden, volgen er lage straffen. Het recht in een land te verblijven is gelinkt aan werkvergunningen. Daarom stapt niemand uit de schaduw om tegen deze vorm van mensenhandel te getuigen.
Een ander onderwerp is vertrouwen scheppen onder slachtoffers die mee willen werken aan onderzoek. ‘Geef ze het recht om in een land te blijven als ze meewerken,’ zegt iemand. Maar dat gebeurt niet. Ook anonimiteit zou helpen. De naam van het slachtoffer staat vermeld in de papieren bij de rechtszaak. ‘Slachtoffers zouden meer willen bijdragen aan vervolging als ze het gevoel hadden meer bescherming te genieten.’
Dat men in Europa niet stil zit in de strijd tegen dit haast onuitroeibaar verschijnsel, bewijst het aantal vervolgingen tegen mensenhandelaren: in 2010 waren dat er 4725, in 2012 liep dat aantal op tot 7704. Maar op alle fronten is ruimte voor verbetering. Zoals herkenning van slachtoffers in je directe omgeving. Zo kunnen mogelijke slachtoffers gesignaleerd worden bij bijvoorbeeld inspecties door de brandweer. Mensen moeten dan wel de signalen herkennen.
Er worden ferme stappen ondernomen in de strijd tegen mensenhandel, maar op alle fronten is er nog een lange weg te gaan.
Schrijverscafé Hilvarenbeek: Nico de Beer
Van 19:30 tot 20:30 | de Bibliotheek Hilvarenbeek
Vrijdag 11 december 2015
De laatste jaren hebben steeds meer Bekenaren een of meerdere boeken gepubliceerd over zeer uiteenlopende onderwerpen. Al die boeken hebben hun weg gevonden naar de lezers. Maar wie zijn nu die mannen en vrouwen die hun werk gepubliceerd zagen?
Elke maand is er in de Bibliotheek Hilvarenbeek een goed gesprek met een van deze auteurs en Kees van Kemenade. Deze editie: Nico de Beer.
Nico schrijft al sinds de jaren negentig en heeft tussen 1998 en 2007 drie romans uitgebracht, waaronder Overtocht naar Zweden, een familiedrama rondom de ramp met de veerboot Estonia op de Oostzee. In oktober jongstleden publiceerde hij Schakels, de eerste thriller van Nico. Zijn passie voor schrijven bestaat volgens hem niet alleen uit het vertellen van een goed verhaal; hij reist ook graag naar de locaties die in zijn boeken een rol spelen. Zijn publicaties:
- Zwaluwen (1998)
- Overtocht naar Zweden (2003)
- De laatste schakel (2007)
- Schakels (2015)
15 NOVEMBER 2015: SIGNEREN BIJ BUITELAAR IN GOIRLE
Wat een gezellige winkel heeft Michel Buitelaar op de Hovel in Goirle! Eerste signeersessie van meerdere, zo net voor de Feestdagen. Ik weet al van best veel mensen wat ze krijgen op 5 december!
ZOMER 2015: OP ONDERZOEK IN EDINBURGH
19 - 23 augustus 2015 - Een verhaal schrijven dat niet inzakt, geloofwaardig is en waarbij de spanning wordt opgebouwd door de volgorde waarin het verteld wordt, dat zie ik als de opdracht van een schrijver.
Ik ben graag op locatie om orde te scheppen in de vele keuzes die je kunt maken, zowel voor plot als personages. Ik kies straten waar de personen wonen en kan zo 'couleur locale' aanbrengen. Feiten over een stad kun je op internet opzoeken, sfeer en cultuur proef je ter plekke.
Ik was vijf dagen in Edinburgh voor onderzoek. Deze stad speelt een belangrijke rol in mijn volgende thriller. Op het terrasje naast St. John's Church - vlakbij de Princess Gardens - vond ik de rust om ongestoord alle indrukken aan het papier toe te vertrouwen en een voorlopige synopsis op te stellen. Hierbij handelt het altijd om dezelfde aspecten: Hoe krijg ik die man het land uit? Hoe ontdekt deze persoon dit gegeven? Dat hoort bij het opstellen van het raamwerk van een boek. Altijd een spannend proces.
Edinburgh bevindt zich op een voormalige vulkaan, vandaar het rotsachtige landschap. Ik beklom de rotspartij nabij de stad in het Holyrood Park (zie foto rechts), een plek waar een van mijn personages om het leven komt.
Foto onder: Nico de Beer aan het werk in Edinburgh.
EILANDVREES
2 juni 2015 - Momenteel werk ik aan een thriller die ik de werktitel Eilandvrees heb meegegeven. Inhoud in één zin: Bertrand Zonnevylle is een schoenenfabrikant die verdenkingen krijgt ten aanzien van zijn schoonzoon en vergaande maatregelen neemt om zijn dochter te beschermen. Het verhaal speelt zich af in diverse steden en dorpen in Nederland, in Uruguay, Frankrijk, Dubai en Schotland.
Ik heb me laten inspireren door A kiss before Dying van Ira Levin uit 1953. Hierin heeft een jongeman van gewone afkomst een obsessie om zich een vooraanstaande plaats te verwerven in een invloedrijk gezin. Dit boek is twee keer verfilmd, waaronder een keer in 1991 met Matt Dillon en Sean Young in de hoofdrol.
Ik ‘leen’ slechts het idee van dit werk; de uitwerking is totaal anders. Ik wil geen problemen met schending van het auteursrecht!