TRE FRATELLI
Een Italiaanse film die me altijd is bijgebleven is Tre Fratelli uit 1981. Hij vertelt het verhaal van drie volwassen broers die huiswaarts keren na het overlijden van hun moeder. In een doodstil Zuid-Italiaans dorpje treffen ze hun oude vader, een ongeletterde boer. Ze zijn elkaar uit het oog verloren, de drie broers. Ze zijn ieder hun eigen weg gegaan. De een (Philippe Noiret) is strafrechter in de grote stad; hij is zijn leven niet zeker. Het is de tijd van aanslagen op hoge politici en rechters door de Maffia. Badend in het zweet wordt hij ’s nachts wakker van nachtmerries. De jongste is een idealistische leraar in een jongensinternaat. Een man die nog gelooft in het goede van de mens. Iemand die zich inzet voor de kanslozen. De derde zoon (Michele Placido) is een maatschappelijke mislukkeling; ligt in scheiding en zoekt in het ouderlijk dorp zijn oude liefde op. Hij betreedt vaders boerderij met zijn dochtertje, dat liefde en genegenheid zoekt bij opa. Marta, het negenjarige dochtertje is de debuutrol van Marta Zoffoli, inmiddels uitgegroeid tot een beeldschone actrice.
De emotie spat van het scherm als de zonen zich begripvol om hun vader bekommeren. Maar ook enige schaamte is merkbaar, als ze na lange tijd weer geconfronteerd worden met hun nederige komaf. Scenes van rouw wisselen elkaar af met verhitte dialogen tussen de broers over politiek, het land en hun idealen. Veel emoties, een echte Italiaanse film. Warme rollen, waar de kijker zich makkelijk in kan verplaatsen. Daarnaast de oude man (een van de laatste rollen van Charles Vanel) die terugkijkt op zijn leven en het geluk in z’n huwelijksleven.
Meesterregisseur Francesco Rosi weet een tijdsbeeld neer te zetten met een verhaal dat nauwelijks een plot kent. Een opeenvolging van alledaagse dingen: leven en sterven, lachen en huilen, zoeken naar genegenheid en erkenning, boosheid en vrolijkheid. Mensen die hun weg gevonden hebben in het leven en zij die nog zoekende zijn.
Ik weet niet welk fragment het wint: de flashback waarin de moeder als jonge vrouw op het strand haar trouwring verliest en de boer met een zeef het strand afzoekt. Opa met het meisje aan de hand en de verwondering van een stadskind op het platteland. Of toch Michele Placido, die getergd door het leven zijn weg maar niet kan bepalen. Het was ook Placido, die schitterde in La Piovra als commissaris Cattani. In Tre Fratelli laat hij echter al zien waar hij als acteur toe in staat is. Meerdere acteurs uit de film zijn inmiddels overleden, waaronder Noiret en Vittorio Mezzogiorno, die de idealistische Rocco speelt.
Ken je de film niet, maar zie je graag een warm, menselijk portret over drie broers die elkaar opnieuw proberen te begrijpen tegen de achtergrond van een fraai Italiaans landschap, dan is Tre Fratelli goed voor een amusante avond.
