VRIEND VAN VERDIENSTE

Je leeft tachtig jaar en je beste vriend was je hond. Hoeveel mensen zijn het hier mee eens? Ik heb nooit iets met honden gehad. Twee keer gebeten worden door deze viervoeter deed er geen goed aan. En naar school fietsen door het Brabantse platteland en bij elke boerderij achterna gezeten worden ook niet. Totdat mijn dochter en schoonzoon een Duitse herder aanschaften. Buddies from the start!

Onlangs kwam hij een weekend bij ons logeren. Hij volgt je als je schaduw. Hij gaat liggen rusten in je nabijheid. Hij blijft je in zijn vizier houden met die trouwe ogen van hem. Hij vangt iedere hint op dat je met hem wilt gaan spelen. Grijp je naar een sleutelbos of trek je je schoenen aan, dan koppelt zijn geest dat aan een wandeling in het park. Met meer fatsoen dan sommige van je soortgenoten polst hij of hij op de bank mag gaan liggen. Hiërarchie is voor hem geen probleem. Jij staat centraal in zijn leven. Kortom, een goed opgevoede hond is een vriend voor het leven.

Je vraagt je af waarom in onze taal zo veel uitdrukkingen met 'hond' negatief van aard zijn: hondsbrutaal, een hondenleven, hondenweer, hondenfooi, hondenwerk. Daartegenover staat zijn grootste verdienste: hondentrouw!

Waar bij sommige mensen grilligheid je tot nadenken aanspoort – soms meer dan je lief is – blijft het contact met een hond ongecompliceerd. Hij is wie hij is. En hij brengt je op het pad van anderen die ook deze eigenschap in het dier kunnen waarderen. Een ongeschreven code die mensen bijeen brengt; iemand is een hondenliefhebber. Net als motorrijders of rokers. Menige alleenstaande met een hond weet wat ik bedoel. 'Een hulphond kan zoveel meer', schalt een reclameboodschap in mijn oor.

Hij is die gezellige reus of klein onderdeurtje, die kwispelende begroeter die de hele dag op de deurmat heeft liggen wachten totdat jij thuis komt. Hij is in liedjes bezongen, spreekt in Disneyfilms tot de verbeelding van kinderen en is het onderwerp van menig guitig Facebookbericht. Geef een like als je het met me eens bent!