DE TELOORGANG VAN MUHAMMAD ALI

Een trainer moet van z’n bokser houden, laat Muhammad Ali in 1976 in z’n biografie optekenen. De vraag is of Angelo Dundee en anderen in de naaste kring van de legendarische bokskampioen dat deden.

Na Ali’s gevecht tegen Earnie Shavers in 1977 nam zijn lijfarts na jarenlange begeleiding per brief afscheid van Ali en z’n gevolg. Ferdie Pacheco vond het niet meer verantwoord dat Ali nog in de ring verscheen na diens afstraffing tegen de koning van de knockouts, Earnie Shavers. Pacheco was getuige geweest van het zwaarste gevecht van Ali’s loopbaan en sprak zich als eerste – en treurig genoeg als enige – uit over Ali’s gezondheid, mocht de kampioen besluiten verder te gaan met z’n carrière. Ali had die avond in New York op punten gewonnen, maar was over 15 rondes dermate afgemat dat hij 24 uur z’n hotelkamer niet uitkwam. Ook plaste hij twee dagen na het gevecht nog bloed. Iedereen koppelt Ali’s naam altijd aan die van Joe Frazier, maar het is niet ondenkbaar dat hij juist in z’n partij tegen Shavers ernstige hersenbeschadiging heeft opgelopen. Pacheco vernam geen reactie op z’n brief, noch van Ali, noch van iemand anders. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de voorzitter van de wereldboksbond, José Sulaimán, in deze periode ook een oproep deed aan Ali om eervol terug te treden.

Maar Ali ging door met boksen en verloor drie van z’n volgende vier gevechten. Ali had 50 miljoen dollar bijeen gebokst, dat grotendeels was opgegaan aan echtscheidingen en een entourage van zo’n veertig man dat zich vijftien jaar lang geldverslindend in de voetsporen van de kampioen had opgehouden. De ex-sparringpartner van Ali, Larry Holmes, werd de nieuwe kampioen bij de zwaargewichten. In oktober 1980 trad Ali aan tegen Holmes in Las Vegas. Een gage van acht miljoen dollar zal hem zeker aangemoedigd hebben. Pacheco ontfermde zich niet meer over hem en een andere arts schreef Ali pillen voor om snel af te vallen. Ali’s trainer wist van niets. Al na de eerste ronde liet Muhammad Ali zich vermoeid op z’n kruk vallen. ‘Ik ben moe’, sprak hij lusteloos. Pas na tien rondes vond Ali’s trainer dat z’n bokser genoeg geïncasseerd had en beëindigde hij het gevecht. Ali’s rol als profbokser was uitgespeeld. De man die twee decennia de camera’s op zich gericht had gezien, raakte in een depressie. Berichten over gezondheidsproblemen verschenen in de pers. Ali was voor de derde keer getrouwd, met een vrouw die een golddigger bleek te zijn. Hij woonde in een dure, blanke buurt in Los Angeles. Toch kon hij maar niet accepteren dat hij had afgedaan als bokser. Hij zocht Holmes thuis op en smeekte hem nog eens tegen hem te boksen. Dat gevecht is er gelukkig nooit gekomen. Het was 1982.

Om een beeld te geven hoe snel de situatie van deze door velen geliefde man verslechterde, gaan we twee jaar verder in de tijd. In 1984 is Ali 42 jaar oud. Hij rijdt naar Chicago om zijn zoon op te halen. Op de terugweg naar Louisville vraagt die aan z’n vader even bij een tankstation te stoppen om een flesje water te kopen. De zoon loopt het tankstation binnen en ontdekt even daarna dat z’n vader weg is. Ali later: ‘Ik stond bij een tankstation en wist niet wat ik daar deed; toen ben ik naar huis gereden.’

Een oude vriendin uit z’n geboorteplaats Louisville ontfermt zich over Ali. Zij en Ali trouwen en door het kordate optreden van deze vrouw eindigt de grote kampioen niet aan de bedelstaf. De merknaam Muhammad Ali is geld waard. De verkoop van de rechten voor de Muhammad Ali T-shirts levert 50 miljoen dollar op, plus 10 procent van de opbrengst.

Ali’s situatie verslechtert; hij lijdt aan Parkinson’s Disease en kan niet meer praten. Maar anderen praten voor hem, zoals Earnie Shavers: ‘Ali zei altijd: “Het gaat prima met me”. Maar wij (z’n tegenstanders) zagen hoe hij eraan toe was en wat we hem hebben aangedaan.’ Larry Holmes zei over z’n oude leermeester: ‘Ali verouderde vroegtijdig, omdat hij te dapper was om te weten wanneer hij moest stoppen.’

Muhammad Ali overleed op 3 juni 2016 op 74-jarige leeftijd.