EEN VROUW NAAR IEDERS HART

We kennen allemaal contrasterende beelden van rijkdom en armoede uit landen als de VS, maar ook in Nederland lopen in de winter kinderen in zomerjasjes rond of dragen schoolkinderen buiten het seizoen open schoentjes. Kinderen voor wie een avondmaal geen vanzelfsprekendheid is. Nederland kent ook armoede. De Rotterdamse Vanessa Umboh trok zich het lot van deze kinderen aan en startte de stichting Stem zonder Gezicht. In amper twee jaar tijd heeft zij het probleem van armoede in haar stad op de kaart gezet en velen geïnspireerd de handen uit de mouwen te steken. Haar werkwijze is uniek te noemen en wint moeiteloos ieders respect.

Rotterdam is een van de steden in ons land met de meeste armoede. Veertigduizend kinderen (een op de vier) staren dagelijks de beperkingen van armoede in het gelaat. Verontrustend noemt Umboh het gegeven dat 60% van alle kinderen in Nederland die in armoede opgroeien uit gezinnen met werkende ouders komt. The working poor. Cijfers gebaseerd op de inkomensgrens vertellen niet het hele verhaal. Zit men tien euro boven de lage-inkomensgrens, dan wordt men al niet tot deze groep gerekend maar ervaart men natuurlijk wel soortgelijke problematiek. Umboh zou liever uitgaan van cijfers gebaseerd op het besteedbaar inkomen. Het onderwerp armoede verdient alle aandacht, alleen al om de volgende zin: er is in Rotterdam een school die ouders adviseert de kinderen fruit mee te geven in plaats van brood, vanwege het risico dat de kinderen bestolen worden.

Vanessa Umboh, die met haar stichting de aandacht op haar woonplaats richt, wil laten zien wat men met betrokkenheid kan bereiken, niet zozeer met het inzamelen van geld. De Rotterdamse is een krachtige persoonlijkheid die in weinig tijd veel goede initiatieven kan verwezenlijken. Neem het Toys for All-project. In 21 dagen krijgt ze het met de hulp van een legertje aan vrijwilligers voor elkaar dat achthonderd kinderen van diverse basisscholen in Rotterdam Noord onder schooltijd onder begeleiding van hun docent speelgoed mogen uitzoeken in een provisorisch ingericht winkeltje. Het speelgoed is eerder voor dit doel ingezameld. ‘Nul cent uitgegeven en achthonderd kinderen een groot plezier gedaan,’ stelt Umboh. De kinderen mochten drie kleinere cadeautjes uitkiezen of één groot stuk speelgoed. De meesten kozen voor de kleinere items, zodat ze ook nog iets aan broertjes of zusjes konden geven. ‘Ik ben maar een schakel in het geheel en als we allemaal iets doen, vormen we samen de ketting die nodig is,’ aldus Umboh.

Umboh (Groningen, 1978) komt zelf uit een hartelijk en warm gezin. Ze groeide op in Duitsland, waar haar vader beroepsmilitair was. De vaders op de militaire basis waren allemaal collega’s en de moeders bekommerden zich om de kinderen. Het was een betrokken, veilige wereld. Als ze als kind op straat viel, wist iedereen: dat is het kind van Umboh. Terug in Nederland volgt Umboh de opleiding Mode en Kleding. Op haar 21ste komt ze in Rotterdam terecht, waar ze zich meteen thuis voelt. Op 1 november 2016 start ze haar levenswerk, de strijd tegen armoede.

Vanessa Umboh spreekt met passie over het onderwerp, en ja, soms met verontwaardiging: ‘Een kwart van het fundament van je toekomst en je stadsdragers laat je in de steek.’ Ze is een veel gezien gezicht in haar stad en probeert bewustwording te creëren voor de mensen aan de onderkant van onze samenleving. Er zijn uiteraard de zichtbare successen, zoals het genoemde speelgoedproject, maar Umboh is zich bewust van de uitwerking van armoede op de langere termijn. ‘Als kinderen ervan overtuigd raken dat bepaalde dingen niet voor hen zijn weggelegd, dan gaan ze ook niet het beste uit zichzelf halen.’ Dit laatste kan men absoluut niet zeggen van Vanessa Umboh; zij is een vrouw naar ieders hart.